Het dressoir van Steven
Stevens oma had dit jaren '50 dressoir in huis en nu staat het bij Steven. Hij erfde niet alleen een meubelstuk, maar ook een hoop herinneringen. "Mijn oma was niet zo handig, dus zo af en toe gingen er dingen ook kapot." Ook Steven zelf en zijn vader hebben er het één en ander aan vervangen. Zoals een deurtje die nu met een magneetje dicht gaat in plaats van het oorspronkelijk slot en een veerklep die nu net iets anders werkt.
“Ik probeer ervoor te zorgen dat het er zoveel mogelijk uitziet zoals het was maar het moet wel z'n nut dienen.”
De oude elementen zijn aan de buitenkant nog zichtbaar. Het oorspronkelijke sleuteltje zit er bijvoorbeeld nog in maar werkt dus al een tijdje niet meer. "Kleine herinneringen die je toch terugziet in het meubel. Dat het jouw ding blijft. Dat het geleefd heeft."
Het feit dat dit meubel zijn oma gelukkig maakte, maakt Steven ook gelukkig. Door goed voor het dressoir te zorgen, houdt hij de mooie herinneringen in huis.
"Je krijgt niet zomaar meer iets uit 1950 terug"
De spiegel van Klein
Niet te missen is ‘ie: een gigantische spiegel met sierlijke lijst, midden in de woonkamer van Klein. “Ja, eigenlijk is hij natuurlijk veel te groot voor mijn appartement”, zegt Klein lachend.
De tafel van Jaap
Deze bijzondere tafel, gekregen op zijn huwelijksdag, zal Jaap nooit wegdoen. Krassen, verfvlekjes? Alle sporen van het leven die hij en zijn gezin er door de jaren heen op maken worden gekoesterd!
De stoel van Jorit
Jorit zag er aanvankelijk niks in. De stof was versleten en de stoel was eigenlijk ook te groot voor het huis waarin ze woonde. Ze ging de stoel waarderen in het proces van het opknappen.